منظور از ' هرگز به کسی روی کسی خیره نکاه نمی‌کرد و بیشتر اوقات، چشم هایش به زمین دوخته بود' چیست؟

یعنی هرگز با اخم و عصبانیت به روی کسی نگاه نمی‌کرد و بیشتر اوقات سرش را در جمع پایین می‌گرفت

یعنی با عصبانیت کسی را نگاه نمی کرد و قسمت دومش که چشم هایش را به زمین می دوخت توی این متن درس کنایه از بی توجهی به اطراف است تاج بهم میدی

یعنی با حیا بود و انسان پاکی بود